مک لارن F1
مک لارن F1 همان چیزی بوده که بوگاتی شیرون امروز هست. چیزی که مرزها را جابجا کرد و به چیزهایی دست یافت که هیچ خودرویی قبل از آن دست نیافته بود. یک تغییر دهنده بازی واقعی در دنیای سوپراسپورت ها. مک لارن F1 برای همیشه در تاریخ جاودان شده است.
- از مسابقه به جاده
گوردون موری یک طراح بسیار با استعداد بوده و هر خودرویی از مدل‌های قهرمان فرمول ۱ گرفته تا محصولات کامپکت شهری را طراحی کرده است. در اوایل دهه ۹۰ میلادی، او مرد اصلی مک لارن بود. استعداد او موفقیت زیادی را به تیم مسابقه تزریق کرد اما موری می‌خواست جلوتر برود. سرانجام رئیس مک لارن ایده ساخت یک خودروی جاده‌ای را قبول کرد.
مک لارن یکی از موفق‌ترین تیم‌های تاریخ فرمول ۱ بوده اما تا آن زمان هرگز خودرویی جاده‌ای نساخته بود. آن‌ها به وضوح استعداد مهندسی را داشتند اما خودروی جاده‌ای نیازهای بسیار متفاوتی نسبت به نمونه‌ای مسابقه‌ای دارد. قطعات خودرو باید بجای چندین ساعت چندین سال دوام بیاورند.
موری می‌خواست این خودرو بهترین نمونه پرفورمنسی باشد که دنیا به خود دیده بود. این امر به معنی استفاده از متریال فوق‌العاده، دانش فرمول ۱ و طراحی غیرمرسوم بود.
در سال ۱۹۹۲ مک لارن F1 به عنوان اولین خودروی فیبر کربنی به جهانیان معرفی شود. موری بعداً گفت که این یک اشتقاق مستقیم از خودروی فرمول ۱ بوده است.
- طلا!
F1 یک خودروی جمع‌وجور با وزن پایین بود. البته قرار دادن یک پیشرانه بزرگ ۱۲ سیلندر در میانه خودرو به معنی وجود گرمای بسیار زیاد است؛ و گرما دوست دارد اشیا را ذوب کند.
راه‌حل موری طلا بود. طلای واقعی! این فلز گران‌بها منعکس کننده بسیار خوب گرما بوده و هر دستگاه از مک لارن F1 ها دارای ۱۶ گرم طلا در پیشرانه خود بودند.
- قلب ب ام و
قلب مک لارن F1 چیزی بوده شک و تردیدهای زیادی را در آن زمان داشت. بزرگی پیشرانه چقدر باید باشد؟ آیا توربو داشته باشد یا خیر؟ چه کسی باید آن را بسازد؟
موری از تأمین‌کننده پیشرانه فرمول ۱ مک لارن یعنی هوندا چیزی را می‌خواست که ارتباط نزدیکی با نمونه‌های استفاده شده در مسابقات داشته باشد. هوندا گفت نه! ایسوزو پیشرانه ۱۲ سیلندر ۳.۵ لیتری را پیشنهاد کرد اما این بار موری بود که گفت نه! مک لارن چیزی را می‌خواست که قبلاً خود را در مسابقات اثبات کرده باشد.
خب پس چه؟ یک خودرو بدون پیشرانه خوب نخواهد بود. در این زمان رئیس بخش M ب‌ام‌و با پیشرانه ۱۲ سیلندر ۶.۱ لیتری وارد شد. این پیشرانه قدرت ۶۲۷ اسب بخاری داشت و باعث می‌شد F1 در ۳.۲ ثانیه از سکون به سرعت ۹۶ کیلومتر در ساعت برسد. اعداد و عملکردی که امروزه نیز چشمگیر هستند.
- رکوردشکن
مک لارن F1 یک جادوی تکنولوژیک بود اما تا سال ۱۹۹۸ ظرفیت‌های کامل آن شناخته نشده بود. سقف سرعت این خودرو به ۳۸۶ کیلومتر در ساعت رسید که بسیار سریع‌تر از سقف سرعت ۳۴۳ کیلومتر در ساعت جگوار XJ220 بود.
این رکورد سالیان زیادی در اختیار F1 بود. در حقیقت این بوگاتی ویرون بود که در سال ۲۰۰۵ توانست رکورد حداکثر سرعت را بشکند.
- موقعیت نشستن
عناصر منحصربه‌فردی درباره مک لارن F1 وجود دارد اما چیزی که هنوز هم در بازار امروزی برجسته است موقعیت و چگونگی نشستن راننده است. بجای اینکه صندلی راننده در سمت چپ یا راست باشد، راننده در میانه خودرو نشسته و دو سرنشین او را احاطه می‌کنند. این روش نه تنها کاربرد غیرمعمولی برای یک سوپرکار ایجاد می‌کند بلکه میزان دید راننده را نیز افزایش می‌دهد.
قوانین بریتانیا برای چنین خودروی رادیکالی آماده نشده بودند بنابراین مک لارن درخواست کرد که قوانین برای F1 تغییر کنند.
- برنده مسابقات لمانز
مسابقات ۲۴ ساعته افسانه‌ای لمانز حد نهایی اذیت کردن یک خودرو است. ۲۴ ساعت رانندگی پرشتاب برای شکستن هر چیزی کافی است. در سال ۱۹۹۵، مک لارن چند تیم را با ارائه نسخه مسابقه‌ای F1 تأمین می‌کرد.
درست همانند مسابقات امروزی، این رویداد استقامتی دارای چندین بخش بود. سریع‌ترین‌ها همیشه نسخه‌های پروتوتایپی بودند که مختص مسابقات آماده می‌شدند. F1 شاید یک خودروی جاده‌ای باشد اما برای مسابقات آماده شده بود و بنابراین تنها استثنایی بود که در کلاس خود برنده شد.
- هیولای نادر
تنها ۱۰۶ دستگاه از مک لارن F1 بین سال‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۸ ساخته شد که شامل نسخه‌های پروتوتایپ و مسابقه‌ای نیز می‌شود. تنها ۶۴ نمونه جاده‌ای تولید شد و همین موضوع F1 را به یکی از کمیاب‌ترین خودروهای کلاسیک مدرن دوران تبدیل می‌کند.
انواع کوپلر و کاربرد آن‌ها